Het landschap (leren) lezen | Van Scheldewindeke naar Moortsele

Een landschap lezen doe je vanuit je eigen subjectieve ervaring. Toch kan je met behulp van objectieve criteria patronen herkennen en elementen benoemen. De wisselwerking tussen objectivering en subjectieve waardering is een boeiend spel. Deze filosofische wandeling raakt zowel wetenschap als kunst. We stappen langs de GR 122, maar doorkruisen ook woongebieden.

Als je een landschap voor het eerst betreedt, dan zoek je naar herkenningspunten om het naar waarde te schatten. Is het een natuurlijk landschap of eerder een erfgoedlandschap? Heeft het typische kenmerken en is het historisch waardevol? En wat betekent de toekomstwaarde van een plek? We spreken snel een oordeel uit wanneer een landschap dreigt verloren te gaan. Tijdens de wandeling krijg je een kader aangereikt om het landschap objectief te lezen.

Even boeiend is het echter als je het landschap ook subjectief durft te benaderen en het gaat lezen als een boek of een kunstwerk en daarin verschillende lagen ontdekt die je heel anders laten kijken naar de omgeving. Om de beleving van het landschap zo gevarieerd (en duurzaam!) mogelijk te maken, starten we de wandeling aan een treinstation en trekken we snel de velden in. We stappen, kijken, verbinden en reflecteren met tekstfragmenten.